μια από τις σαλάτες ζυμαρικού που προτιμώ

(Πλήρες γεύμα για το καλοκαίρι)

Υπάρχουν πάρα πολλές δυνατότητες για συνδυασμούς υλικών σε μια σαλάτα ζυμαρικών. Παρακάτω μία από αυτές που προτιμώ. Έχει κάτι από πέστο και κάτι (λιγότερο) από χωριάτικη.

Όλα τα υλικά στις αναλογίες που προτιμάτε - ενδεικτικά μόνο οι παρακάτω ποσότητες ανά άτομο.

• Ζυμαρικό σε μικρό μέγεθος, όπως π.χ. όρεκιέτε ή κοφτό μακαρονάκι ή μικρό αχιβαδάκι (70-80 γρ.) βρασμένο και στραγγισμένο καλά.
• κολοκυθάκια (ωμά !) στην ποσότητα που θέλουμε (μην τα φοβηθείτε!) κομμένα σε πολύ λεπτές φέτες με μαντολίνο (ένα μέτριο)
• πιπεριές διαφόρων χρωμάτων κομμένες σε καρεδάκια (προτιμώ κόκκινες και κίτρινες) (μισή ανά άτομο)
• ντομάτα κομμένη σε κυβάκια (μία μικρή)
• κουκουνάρι (1/2 - 1 κουταλιά σούπας)
• λίγο σκόρδο (κοπανισμένο σε γουδί με αλάτι για να λειώσει εντελώς ή αφημένο κομμένο σε φετάκια μέσα στο ξύδι -οπότε χρησιμοποιούμε μόνο το ξύδι- ή όπως θέλετε, τέλος πάντων!)
• μοστσαρελίνια ή μοτσαρέλα κομμένη σε κυβάκια (δεν είναι απαραίτητη!) (2 κουταλιές)
• παρμεζάνα τριμμένη (μία-μιάμιση κουταλιά)
• ελαιόλαδο (1 κουταλιά), ξύδι
• αλάτι, φρεσκοτριμμένο πιπέρι
• μπόλικο βασιλικό ψιλοκομμένο, ρίγανη
• και προαιρετικά πάστα ντομάτας (αν έχουμε σπιτική ή βιολογική από γυάλινο βάζο - όχι κονσέρβα ή σωληνάριο!) και λίγη ζάχαρη.

Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε μια -δυο ώρες να δέσουν οι γεύσεις. Στο μεταξύ ανακατεύουμε  2-3 φορές.

δύο εξαιρετικά πιάτα με μανταρίνι - 2) ρύζι τέτοιο κι αλλιώτικο με μανταρίνια

Η συνταγή προέκυψε από -όχι άσχετες, αλλά μόνο λίγο σχετικές ιδέες. Όμως υποθέτω ότι εξίσου "άσχετα" προκύπτουν (αν όχι όλα, τουλάχιστον) τα περισσότερα "καινούρια".

Η αρχική ιδέα ήταν να φτιάξω πάπια με πορτοκάλι. Όμως δε βρήκα ολόκληρη πάπια την τελευταία στιγμή που το θυμήθηκα, παρά μόνο στήθος πάπιας, που μ΄αρέσει τραγανοψημένο (άρα αποκλείονται τα υγρά, όπως ο χυμός πορτοκαλιού, αλλά και τα ξύσματα, που ή δεν τηγανίζονται ή, αν ψηθούν δυναμικά στο φούρνο, καίγονται και πικρίζουν).

Αλλά πού να μπει το άρωμα πορτοκαλιού; Μα ναι! Στο συνοδευτικό - στην περίπτωση προτίμησα ρύζι. Και μια κι απελευθερώθηκα από τη λίγο ως πολύ τυπική συνταγή, γιατί αντί για πορτοκάλι να μη βάλω μανταρίνι, που το άρωμά του μ΄αρέσει περισσότερο; Και γιατί να περιοριστώ σε άσπρο ρύζι και να μη δοκιμάσω το μίγμα με αγριόρυζο, που είναι πιο τσαχπίνικο, πιο ωραίο οπτικά, πιο νόστιμο αλλά και πιο ταιριαστό (υπέθεσα) με μανταρίνι; Στο κάτω-κάτω ας αποτύχω!

Ε, λοιπόν, όχι μόνο δεν απέτυχε η δοκιμή, αλλά ξετρελαθήκαμε!

Το στήθος του παπιού το χάραξα στη μεριά της πέτσας και το έψησα σε δυνατή φωτιά στο φούρνο. Θαυμάσιο, αλλά μην το κάνετε, γιατί θα με βλαστημάτε καθαρίζοντας το φούρνο! Εγώ το έκανα, γιατί αλλάζω φούρνο, οπότε βγάζω το άχτι μου ψήνοντας (για λίγες μόνο μέρες δυστυχώς ή ευτυχώς) ανθυγιεινά γαλοπούλες, μπριζόλες, πάπιες και τα παρεμφερή! Προτείνω τηγάνισμα (οι εκτός φούρνου πιτσιλιές, που δεν καίγονται, καθαρίζονται εύκολα και χωρίς γονάτισμα) αλλά ομολογώ ότι δεν το έχω δοκιμάσει.

Το ρύζι, τώρα, γίνεται εξαιρετικά απλά και τρώγεται ανετότατα και μόνο του (χωρίς παπί, ή και χωρίς κάτι άλλο):
Βράζουμε μίγμα άγριου και ήμερου ρυζιού (έχει έτοιμο ο μπάρμπας μας - όχι αυτός στην Κορώνη, ο Μπεν) ή και σκέτο άγριο ρύζι σύμφωνα με τις οδηγίες στο κουτί, αλλά προσθέτουμε μανταρίνια (1-2 ανά 2 άτομα, ανάλογα με τη διάθεση της παρέας για δοκιμή καινούριων γεύσεων και την ανοχή της απέναντι σε μια ελαφριά πικράδα) χτυπημένα με τη φλούδα τους (θα ξαναπώ : να είναι βιολογικά) στο cutter τόσο, ώστε η φλούδα να γίνει κομματάκια και όχι πολτός. Ακόμα καλύτερο θα γίνει το ρύζι μας, αν αντί για νερό βάλουμε ζωμό λαχανικών (ή πιο απλά : αντί για αλάτι στο νερό, διπλάσια ποσότητα σκόνης ζωμού λαχανικών). Αν θέλετε, προσθέτετε μερικά κουκουνάρια και μετά το μαγείρεμα λίγο βούτυρο φρέσκο, αλλά -πιστέψτε με- δεν το έχει ανάγκη.

Απολαύστε!

δύο εξαιρετικά πιάτα με μανταρίνι - 1) χοιρινό με δαμάσκηνα και μανταρίνια

Αφού μου πέρασε η "μουγκαμάρα" των τελευταίων μηνών, πολύ θά ΄θελα να σχολιάσω αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα τον τελευταίο καιρό. Αλλά (παρ΄όλο που νομίζω - κι ελπίζω- ότι θα προκύψει κάτι καλύτερο) τα γεγονότα ξεπερνούν κατά πολύ τη δυνατότητά μου να κάνω κριτική της προκοπής και προβλέψεις.

Οπότε ... το ρίχνω ξανά στη μαγειρική, που είχα απαρνηθεί κάμποσο καιρό τώρα. Άλλωστε "μού έκατσαν" ιδιαίτερα κάποια μαγειρέματα τις τελευταίες μέρες και πρέπει να ενημερώσω τα ξαδερφάκια μου :-)

Σήμερα χάζευα όλη μέρα. Βιβλία, παιχνίδια, τηλεφωνήματα για ευχές. Το βράδυ έπρεπε ξαφνικά ν΄αποφασίσω και να εκτελέσω ... τι;;; Έλα μου ντε!

Είχα ένα κομμάτι χοιρινό στο ψυγείο, αλλά δεν ήταν "ονοματισμένο". Ένα "ατύχημα" με αιθέριο έλαιο μανταρινιού σε συσκευή για αρωματισμό χώρου μου έδωσε την ιδέα : "χοιρινό με μανταρίνια και δαμάσκηνα".

Για 1 κιλό χοιρινό (σε ένα κομμάτι) χτύπησα ελαφρά (ώστε να μείνουν μικρά κομματάκια) στο cutter :
3 ολόκληρα μανταρίνια με το φλούδι τους (βιολογικά)
10 αποξηραμένα (και όχι κατάξερα!) δαμάσκηνα
80 γρ κουκουνάρι
2 κουταλιές σούπας μέλι

Έκανα μια μεγάλη σχισμή στο κρέας κι έβαλα το 1/3 από το παραπάνω μίγμα. Με 1/3 ακόμα κάλυψα το κρέας και το υπόλοιπο το ανακάτεψα με το χυμό και το ξύσμα ενός πορτοκαλιού (πάντα βιολογικού, όταν παίρνουμε το ξύσμα, αλλιώς τρώμε παραφίνη ή ποιος ξέρει τι άλλο) (θα προτιμούσα μανταρίνι, αλλά δεν είχα περισσότερα από 3), ελάχιστο ελαιόλαδο και λίγο αλατοπίπερο και το έριξα στις πατάτες που είχα τοποθετήσει γύρω από το κρέας. Έψησα σκεπασμένο για λίγη ώρα και μετά ξεσκέπαστο. Το αποτέλεσμα ΥΠΕΡΟΧΟ.

Αλλά (υπ΄όψη για την επόμενη φορά) :
Φαντάζομαι ότι θα ήταν καλύτερα να χτυπηθεί στο cutter μόνο το μανταρίνι με το μέλι, τα μισά κουκουνάρια και 4-5 δαμάσκηνα. Τα υπόλοιπα (ολόκληρα) δαμάσκηνα και κουκουνάρια να γεμίσουν (μαζί με λίγο από το μίγμα) τη σχισμή στο κρέας και το υπόλοιπο μίγμα να σκεπάσει το κρέας και να αρτύσει τις πατάτες.


Ενημέρωση

Οι παρακάτω φωτογραφίες από μια δοκιμή της συνταγής με ένα μεγάλο (450 γρ) χοιρινό φιλέτο και ολόκληρα δαμάσκηνα

πουρές μπρόκολου ή ρομανέσκο

Τα λαχανικά που βρομάνε όταν βράζουν (κουνουπίδι, μπρόκολο, λάχανο) είναι ιδιαίτερα υγιεινά (αντικαρκινικές ιδιότητες –λένε- κ.λ.π.). Προσπαθώ να τα βάζω στο τραπέζι μας όσο το δυνατό συχνότερα.
Αλλά ... ΔΕ Μ΄ ΑΡΕΕΕΕΣΟΥΝΝΝ... (μπλιάαααχ....) οπότε προσπαθώ να να τα νοστιμίσω.

Ε, λοιπόν, βρήκα μια συνταγή για μπρόκολο που μ΄αρέσει πολύ!!!! Την έκανα με ρομανέσκο (και είμαι σίγουρη ότι και με μπρόκολο υπέροχη θα είναι).

Χρειαζόμαστε :
- 1 μέτριο μπρόκολο (ή ρομανέσκο)
- Ζωμό λαχανικών (από σκόνη ή κύβο – στην ανάγκη απλώς νερό – δεν είναι ο ζωμός που δίνει την πολλή γεύση)
- 3 Κ(ουταλιές σούπας) κουκουνάρι
- 2 Κ ελαιόλαδο

Χωρίζουμε σε μπουκετάκια το μπρόκολο ή το ρομανέσκο και το πλένουμε. Το βράζουμε στο ζωμό λαχανικών για 8 λεπτά. Σωτάρουμε (χωρίς λάδι) για λίγα λεπτά το κουκουνάρι ανακατεύοντας, μέχρι να ροδίσει λίγο. Χτυπάμε στο cutter το κουκουνάρι με το κουνουπίδι (ή το ρομανέσκο), το ελαιόλαδο και λίγον από το ζωμό (τόσο, ώστε να έχει την υφή που μας αρέσει). Έτοιμο!

Σερβίρουμε με ψάρι ή κρέας (ή όπως θέλουμε).

Στη φωτό με ψάρι "τύπου γλώσσας".

ωμή αγκινάρα σαλάτα

Συνταγών από το αμερικάνικο site που αναφέρω εδώ συνέχεια με σαλάτα από ωμή αγκινάρα (για να είμαι ειλικρινής, η συνταγή ήταν για μια ρίζα που δεν έχω δει ποτέ στην Ελλάδα, αλλά που η γεύση της μοιάζει πολύ με αυτήν της αγκινάρας) :


Καθαρίζουμε τις αγκινάρες (ιστορία... αλλά αξίζει!) και τις κόβουμε σε λεπτά φετάκια προσθέτοντας ταυτόχρονα λεμόνι για να μη μαυρίσουν.
Ανακατεύουμε με ελιές συντηρημένες στο λάδι και κομμένες σε φετάκια ή κυβάκια, καλό ελαιόλαδο και φρεσκοτριμμένο κύμινο. That's all!

Εξαιρετικό σαν μεζές για ούζο !!

Υ.Γ. Τώρα που βλέπω τη φωτογραφία, πολύ "χλωμή" μου φαίνεται! Τι θα λέγατε για λίγο ροζέ πιπέρι και λίγο ψιλοκομμένο άνηθο;

"όλες οι μέρες"

Μόλις τελείωσα το βιβλίο "Όλες οι μέρες" της Ιζαμπέλ Αλιέντε (νομίζω ότι προφέρεται "Αγιένdε", αλλά εκεί θα κολλήσουμε;) Αν και δεν είναι από τα top για μένα αναγνώσματα, το βρήκα καλό έως πολύ καλό (απάντηση σε τυχόν απορία : τώρα έτυχε να μού έρθει να γράψω για βιβλία, αυτό σχολιάζω πρώτο).

Αναφέρεται στη ζωή τής (ευρύτερης) οικογένειάς της (ακόμα και τη λέξη "σόι" να χρησιμοποιήσουμε, πάλι λίγους θα περιλάβουμε) στην Καλιφόρνια τα τελευταία περίπου 20 χρόνια (βέβαια δεν ξέρουμε τι είναι πραγματικότητα και τι μυθοπλασία - αλλά δε μας νοιάζει! Μας νοιάζει;)

Αν και οι μεταφυσικές αντιλήψεις της με ενοχλούν, η συγγραφέας έχει καλό χιούμορ και το βιβλίο (όπως και άλλα της που έχω διαβάσει) αποπνέει ιδιαίτερη αισιοδοξία και λαχτάρα για ζωή και διαβάζεται πολύ ευχάριστα.

Συνιστάται γι αυτούς που ψάχνουν κάτι να διαβάσουν το καλοκαίρι (χωρίς αυτό καθόλου να σημαίνει ότι γι αυτή την περίπτωση θα συνιστούσα βιβλία που δεν αξίζουν), όπως και τα :

- "Παλιά, πολύ παλιά" του Πέτρου Μάρκαρη (εκδέσεις "Γαβριηλίδης") (ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟ! - του άξιζε ιδιαίτερο πόστ, αλλά ... να σας προλάβω...)

- "Οι αρχαίοι είχαν την πλάκα τους" του Δημήτρη Σαραντάκου (εκδόσεις "Γνώση")

- "Έρωτας και τρακτέρ από την Ουκρανία" της Marina Lewycka ("Μοντέρνοι καιροί") (έκπληξη!)

άντε να βάλω και το
- "Ο Μπετόβεν ήταν κατά το 1/16 μαύρος" της Ναντίν Γκορντιμέρ" (διηγήματα) ("Καστανιώτη") ("βαρύτερο" σε κάποια σημεία απ΄όσο θέλουμε στις διακοπές, αλλά πολύ καλό)

ν΄ ασχοληθούμε και μ΄αυτό τώρα;

Κι όμως,
αν θέλουμε να γίνεται γνωστή η αλήθεια (γιατί μόνο η αλήθεια μπορεί να μας δείχνει τι πρέπει να κάνουμε - ή να μας ελευθερώνει),
φαίνεται ότι πρέπει να πούμε
(γιατί πολλοί -πάρα πολλοί- το αγνοούν), ότι
οι χριστιανοί κατέστρεψαν ό,τι μπορούσαν από τα αρχαία ελληνικά μνημεία και από τα συγγράμματα φιλοσόφων γιατί έρχονταν σε αντίθεση με τις διδαχές τους.

Αυτό με αφορμή τη λογοκρισία στο video του Γαβρά για την ιστορία της Ακρόπολης των Αθηνών (δείτε κυρίως μεταξύ χρόνου 1:40 και 1:60 -που λογοκρίθηκε άλλωστε- για το συγκεκριμένο θέμα).

Αρέσει ή δεν αρέσει στους ιεράρχες (καλά! σ΄αυτούς σίγουρα δεν αρέσει)
αλλά και στον απλό πολίτη, έτσι έγινε.
Η καταστροφή αρχαίων ναών και κειμένων από χριστιανούς είναι ιστορικό γεγονός.
Και όχι μόνο η καταστροφή μνημείων και κειμένων!
Ρίξτε μια ματιά εδώ κι εδώ για περισσότερα.

Κι εγώ αναρωτιέμαι... Άλλαξε κάτι μέσα σας από τότε που ακούσατε ότι η ιστορική αλήθεια είναι εντελώς διαφορετική απ΄αυτά που μας διδάσκουν στο σχολείο και προπαγανδίζει το κράτος;

τα κόκκινα του καλοκαιριού μαζί

Είδα στο site των ΝΥTimes τη συνταγή και -σαν τολμηρή που είμαι (μόνο στις γεύσεις βέβαια!)- τη δοκίμασα χτες. Καλού-κακού έφτιαξα μικρή ποσότητα ;-)


Ανακάτεψα κομμάτια ντομάτας με κύβους καρπουζιού (ίση ποσότητα), πρόσθεσα φρέσκο βασιλικό σε λεπτές λουρίδες και ψέκασα με balsamico και λίγο ελαιόλαδο.

Εξαιρετική! (΄Ηταν καλό και το καρπούζι.) Και συνδυάζεται θαυμάσια με τυρί φέτα.

Την ξανάφτιαξα σήμερα! (και τη φωτογράφισα)

Υ.Γ. Έχει ακόμα 100 συνταγές για σαλάτες περισσότερο ή λιγότερο παράξενες. Με βλέπω να μην τρώω τίποτα άλλο όλο το καλοκαίρι :-D

μπακαλιαροσαλάτα

Τον τελευταίο καιρό άλλαξαν εντελώς οι internetικές μου συνήθειες. Βρήκα κάποια ενδιαφέροντα καινούρια (για μένα) sites και δεν κοιτάζω πια τα μέχρι τώρα αγαπημένα μου, ιδιαίτερα τα μαγειρικά. Και δεν ασχολούμαι γενικότερα με συνταγές.

Όταν επινόησα και έφτιαξα το παρακάτω πιάτο όμως, θέλησα να το μοιραστώ τουλάχιστον με την ξαδερφούλα μου που ψάχνει υγιεινές και όχι παχυντικές συνταγές.

Τα υλικά ανά άτομο είναι:

1 μερίδα μπακαλιάρου ξαλμυρισμένου
1 μέτρια προς μικρή πατάτα
1 καρότο τριμμένο στον τρίφτη κρεμμυδιού
μίσχο σέλινου ψιλοκομμένο
πιπεριά ψιλοκομμένη
πιπέρια διάφορων χρωμάτων φρεσκοτριμμένα
1 κουταλιά σούπας ελαιόλαδο
ελάχιστη σκόνη σκόρδου
λίγη κάπαρη

Βράζουμε περίπου 10 λεπτά το μπακαλιάρο σε λίγο νερό. Στραγγίζουμε και κόβουμε σε μικρά κομματια με το χέρι προσέχοντας να μην αφήσουμε κόκκαλα. Στο ζουμί του βράζουμε τις πατάτες ξεφλουδισμένες και κομμένες σε κομμάτια μεγέθους μπουκιάς για 15 λεπτά. Στραγγίζουμε, προσθέτουμε στο μπακαλιάρο. Προσθέτουμε και τα υπόλοιπα υλικά και ανακατεύουμε απαλά.

(και ... βέβαια είναι πλήρες γεύμα!)

Ουκρανέζικη σαλάτα-τούρτα

Προ καιρού κάλεσα μερικούς φίλους να περάσουμε μια βραδιά στο σπίτι μου. Η Μαρία (η τρελή - αυτή με τις μαροκάνικες ταζίν) κατέφθασε κουβαλώντας μια υπέροχη δροσιστική σαλάτα που είχε φτιάξει σύμφωνα με την συνταγή μιας φίλης της Ουκρανής. Εννοείται ότι της τη ζήτησα και προχώρησα άμεσα στην εκτέλεση. Οι αναλογίες των υλικών (και η εκτέλεση) δεν ήταν σαφείς, οπότε αυτοσχεδίασα λίγο. Να η δική μου εκδοχή, όπως την κατέγραψα μετά την εκτέλεση (τουτέστιν ελάχιστα διαφορετική από αυτή της φωτογραφίας):


1400 γρ πατάτες
800 γρ καρότα
800 γρ πατζάρια (γουλιά)
360 γρ πέστροφα καπνιστή
Μαγιονέζα (περίπου 1 1/2 δόση)

Βράζουμε (χωριστά και όχι πολύ) τις πατάτες, τα καρότα και τα πατζάρια. Αφήνουμε να κρυώσουν, ξεφλουδίζουμε και τρίβουμε στον τρίφτη του κρεμμυδιού κάθε λαχανικό χωριστά. Κόβουμε με το χέρι την πέστροφα σε μικρά κομμάτια αφαιρώντας και τυχόν κόκκαλα.

Προσθέτουμε από δύο γεμάτες κουταλιές μαγιονέζα (όχι παραπάνω! Θέλουμε απλώς να "δέσουν" τα τρίμματα) στο καρότο και στο πατζάρι και 3 στην πατάτα. Βάζουμε πιπέρι και αλάτι, αν χρειάζεται (όχι πολύ - είναι και η πέστροφα αλμυρούτσικη) και ανακατεύουμε (η πατάτα θα γίνει λίγο σαν πουρές, αλλά αυτό μας διευκολύνει στο φορμάρισμα).

Σε φόρμα με σούστα διαμέτρου 28 cm στρώνουμε στον πάτο και στα πλάγια λίγο περισσότερο από το 1/3 της πατάτας. Λειαίνουμε την επιφάνειά της με την κυρτή επιφάνεια ενός κουταλιού. Σκορπίζουμε από πάνω το 1/3 της πέστροφας. Ρίχνουμε με το χέρι ή με πηρούνι λίγο-λίγο (για να μπορέσουμε να το στρώσουμε στη συνέχεια χωρίς να παρασύρουμε τα κομμάτια του ψαριού) το μισό από το πατζάρι και λειαίνουμε απαλά.

Επαναλαμβάνουμε τη διαδικασία με το μισό καρότο. Στη συνέχεια στρώνουμε το δεύτερο τρίτο του ψαριού, λιγότερο από τη μισή υπόλοιπη πατάτα, το υπόλοιπο πατζάρι, το υπόλοιπο καρότο και το υπόλοιπο ψάρι, πάντα με τον ίδιο προσεκτικό τρόπο. Τέλος καλύπτουμε με την πατάτα που έχει μείνει.

Στρώνουμε καλά την επιφάνεια με κουτάλι και γαρνίρουμε με τριμμένα χρωματιστά πιπέρια και (αν διαθέτουμε) βρώσιμα λουλούδια σε ροζ και μωβ χρώμα ή κάπαρη.

Καλύπτουμε με διαφανή μεμβράνη και αφήνουμε στο ψυγείο μερικές ώρες να σφίξει. Αφαιρούμε τη σούστα και κόβουμε με κοφτερό μαχαίρι για να μη χαλάσουμε τα στρώματα.

Είναι πολύ πλούσια σαλάτα και αποτελεί πλήρες γεύμα. Της πάει πολύ και το φρέσκο κρεμμυδάκι, αλλά, αν μείνει, παπαριάζει. Επίσης όσο μένει, το ροζ του πατζαριού διαχέεται στα γειτονικά στρώματα (στη φωτογραφία είναι 2 ημερών - νωρίτερα τα στρώματα έδειχναν πολύ ωραιότερα).

33% κάτω;; Τι σημαίνει αυτό;

Απόψε είδα σε διαφήμηση της ΦΑΓΕ ότι μείωσε τις τιμές της κατά 33%!!!

Τι σημαίνει αυτό;;
Μήπως φτήνυναν τόσο πολύ και τόσο ξαφνικά οι πρώτες ύλες της και δεν το πήραμε χαμπάρι;
Ή μήπως ότι μας τα έπαιρνε χοντρά μέχρι τώρα και... για κάποιο λόγο... άλλαξε πολιτική;

Και αν ισχύει το δεύτερο, θα πρέπει να την ανταμείψουμε αγοράζοντας τα προϊόντα της;

(Τι δεν καταλαβαίνω;;; Πόσο χαζή είμαι;;; Πείτε μου, παρακαλώ!)

Το θάρρος της γνώμης της

Συμφωνώ και επαυξάνω!

Highlights :

«Σάτιρα κάνουμε όταν σατιρίζουμε καταστάσεις και όχι φυσικά ή πνευματικά ελαττώματα συνανθρώπων μας!»

«Μα στα ναρκωτικά, δεν φταίνε μόνο οι εξαρτημένοι ναρκομανείς, φταίνε και αυτοί που τους τα δίνουν!»

το χάλι μας το μαύρο

Και νομίζαμε ότι έχουμε ενημέρωση!

Δείτε και τα σχόλια!

Ajo blanco με φασολάκια

Το ajo blaco (άσπρο σκόρδο) είναι μια τυπική ισπανική και πορτογαλέζικη κρύα σούπα.

Τα υλικά για 4 άτομα είναι :

500 ml ζωμός λαχανικών
2 σκελίδες σκόρδο
50 γρ ψίχα αμυγδάλου
2 Κ λάδι
2 Κ λευκό ξίδι
4 φέτες ψωμί
αλάτι και πιπέρι
και για γαρνίρισμα ρώγες σταφυλιού ή κύβοι πεπονιού

Η εκτέλεση πάναπλη : χτυπάμε όλα τα υλικά μαζί (εκτός από το σταφύλι και το πεπόνι βέβαια) στο cutter.


Δεν τήρησα τις αναλογίες, έβαλα κριθαρένια παξιμάδια μουσκεμένα σε νερό, καθόλου λάδι και αλεσμένο μίγμα αποξηραμένων λαχανικών. Στόλισα με πάπρικα, λίγο καγιέν και σχινόπρασο (2η φωτογραφία). Το αποτέλεσμα θαυμάσιο (αν και όχι κάτασπρο, λόγω παξιμαδιών). Θέλησα όμως να πειραματιστώ και γάρνιρα με (πολλά) φασολάκια πράσινα βρασμένα (σε αλατισμένο νερό μόνο). Το αποτέλεσμα ακόμα καλύτερο! (επάνω φωτογραφία)

One Lovely Blog Award

Aχχχχ, Ρενάκι, τι μου κάνεις!!!

Η Ρένα λοιπόν από το Η4L , αγαπητοί αναγνώστες μου, που μετριέστε στα δάχτυλα του ενός χεριού, μου έστειλε ένα βραβείο αξιαγάπητου blog. Θεωρώ την κίνησή της πολύ γλυκιά και την ευχαριστώ πολύ, αλλά...

1) Θεωρώ ότι (στην περίπτωσή μου) επέλεξε με βάση τη συμπάθεια προς το άτομό μου (να το κρύψωμεν, άλλωστε, ότι -ενίοτε- είμαι συμπαθητικό άτομο;
:-P ) και όχι προς το blog μου - που δεν περιέχει και τίποτα ιδιαίτερα συμπαθητικό εδώ που τα λέμε.

2) Αν αποδεχτώ το βραβείο, θα πρέπει -σύμφωνα με τον δεύτερο όρο- δηλαδή να το απονείμω σε 15 αξιαγάπητα blogs, να βρεθώ σε φοβερό δίλημμα... Α ΠΑ ΠΑ!!!

Οπότε (ε, ναι! Θα το κάνω!) δεν αποδέχομαι το βραβείο.

Ρένα, γλυκιά μου, σ΄ευχαριστώ πολύ πάντως και πολύ εκτιμώ αυτή την κίνησή σου

:-)

Λουκάνικο, φασολάκια και πατάτες

Το πώς βρέθηκε χωριάτικο λουκάνικο στο σπίτι, ενώ σχεδόν δεν το βάζω στο στόμα μου, είναι μια ιστορία (η Μάγια κάτι ξέρει γι αυτό ;-). Πάντως βρέθηκα με το λουκάνικο στα χέρια και δεν ήξερα τι να το κάνω...
:-P
Σκέφτηκα ότι το καλύτερο είναι να το ψήσω στα κάρβουνα. Αλλά καμία όρεξη δεν είχα να βάλω φωτιά (χώρια που μου φαίνεται βαρύ έτσι). Η επόμενη ιδέα ήταν σπετζοφάι, αλλά εδώ και καιρό δεν τρελαίνομαι για σάλτσα ντομάτας (κι αυτή βαριά μου πέφτει). Μου ήρθε τέλος μια άλλη ιδέα :

Έκοψα το λουκάνικο σε κομμάτια-μπουκιές και το έβαλα με λίγο νερό σε κατσαρόλα. Αφού έβρασε κανα τέταρτο πρόσθεσα ολόκληρες (μικρές κατά το δυνατόν) πατάτες και φασολάκια φρέσκα (δυστυχώς δεν είχα αρκετά). Τα άφησα σκεπασμένα να σιγοβράζουν μέχρι να μαλακώσουν οι πατάτες και τα φασολάκια και να εξατμιστεί το νερό. Και ιδού μια χαρά φαγητάκι (παχυντικό μεν, αλλά πολύ ελαφρύτερο κι από σπετζοφάι κι από λουκάνικο στη σχάρα).

Αρωματικό κοτόπουλο με cashews

Καιρό έχω να γράψω κάποια συνταγή ή να επισκεφτώ μαγειρικές σελίδες. Και δε φταίει μόνο το ότι ήμουν καιρό εκτός έδρας - ούτε οι άλλες ασχολίες. Ομολογώ ότι βαριέμαι να γράφω και ξεχνάω να φωτογραφίζω. Ο φίλος μου ο Μιχάλης όμως (που βρέθηκε στα μέρη μου και είπα να τον περιποιηθώ) ήθελε αυτή τη συνταγή. Μια και την έγραψα γι αυτόν, λοιπόν, την "ανεβάζω" κι εδώ. Οι φωτογραφίες βγήκαν την επόμενη μέρα, οπότε βλέπετε το περίσσευμα και μάλιστα ντεφορμαρισμένο και χωρίς γαρνιτούρα - μια ιδέα όμως την παίρνετε. H συνταγή είναι για 3 άτομα.

Η σάλτσα

- 2 με 3 Κ(ουταλιές σούπας) αραχιδέλαιο (ή άλλο λάδι)
- ένα μικρό κρεμμύδι ψιλοκομμένο
- 6 κόκκινες καυτερές πιπερίτσες σε λεπτές ροδελίτσες (χωρίς τα σπόρια)
- 4 έως 6 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
- 2 Κ fish-sauce*
- το ξύσμα ενός λεμονιού και 1 Κ χυμό (για όσους δεν έχουν 1 Κ πάστα tamarind)
- 2 Κ σκούρα ζάχαρη (και άσπρη κάνει βέβαια)

Σωτάρουμε τις πιπερίτσες και μόλις αρχίζουν να μαραίνονται προσθέτουμε το κρεμύδι και το σκόρδο. Όταν αρχίσουν να ροδίζουν προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και ψήνουμε σε χαμηλή φωτιά μέχρι να εξατμιστεί το περισσότερο υγρό (μη γίνει καραμέλα!)

Το κοτόπουλο

- 2 έως 3 Κ λάδι
- 2 σκελίδες σκόρδο σε λετά φετάκια
- 375 γρ στήθος κοτόπουλου σε κυβάκια
- 2 Κ fish sauce
- 2 Κ νερό
- 2 κουταλάκια ζάχαρη
- 1 καυτερή πιπερίτσα σε ροδέλες
- 10 φύλλα ταϊλανδέζικου βασιλικού**
- 4 λεμονόφυλλα καφίρ* σε λεπτές λωρίδες (αν δεν βρείτε, βάλτε ξύσμα ενός λεμονιού)
- 125 γρ cashews
- 2 Κ από τη σάλτσα
και μερικά φύλλα βασιλικού και λίγες ροδέλες από πιπερίτσες για γαρνίρισμα

Ζεσταίνουμε το λάδι σε μεγάλο τηγάνι ή wok και σωτάρουμε το κοτόπουλο, το σκόρδο και τα cashews γυρίζοντάς τα συχνά. Μόλις ροδίσουν καλά, προσθέτουμε τα υπόλοιπα υλικά και ψήνουμε καναδυό λεπτά ακόμα ανακατεύοντας.

Γαρνίρουμε με βασιλικό και πιπερίτσες και σερβίρουμε με αρωματικό ρύζι ή basmati και τη σάλτσα.




* Ταϊλανδέζικα προϊόντα μπορείτε να βρείτε στο Salamat, Κορινθίας 24 στους Αμπελόκηπους, τηλ. 210-7796766, όπως μας είχε πληροφορήσει η Χουανίτα. Κάθε Πέμπτη παραλαμβάνουν φρέσκα αρωματικά, αλλά λίγες ώρες μετά μπορεί κάποια απ΄αυτά να έχουν εξαντληθεί!

Ειδικά fish sauce μπορείτε να βρείτε και σε μεγάλα super market.

** Υπάρχουν 2 είδη ταϊλανδέζικου βασιλικού. Χρησιμοποιώ αυτόν που έχει κοκκινωπό μίσχο. Πάντως και με κοινό πλατύφυλλο βασιλικό πολύ ωραίο γίνεται το φαγητό.

σαλάτα "μεξικάνικη"

Συμπαράσταση στους νηστεύοντες!

Σκέφτομαι ότι (τουλάχιστον κάποιοι από σάς που συνήθως τρώνε όσα δεν τρώνε τώρα) δυσκολεύεστε να βρείτε τι να μαγειρέψετε 50 μέρες χωρίς κρέας, ψάρι, αυγά και γαλακτοκομικά και είπα να σας προτείνω την σαλάτα που έφτιαξα χτες. Είναι πραγματικά πολύ νόστιμη και μπορεί ν΄αποτελέσει πλήρες (νηστίσιμο) γεύμα.

Φτιάχνοντάς την, την ονόμασα "μεξικάνικη" (λόγω των περισσότερων υλικών) και στη συνέχεια προσπάθησα να την κάνω (λόγω ονόματος ) ακόμα πιο μεξικάνικη. Να λοιπόν τι χρησιμοποίησα :

-1 κονσέρβα κόκκινα φασόλια (290 gr καθαρό βάρος - καλύτερα βέβαια θα ήταν ξερά φασόλια βρασμένα, αλλά ήθελαν "φούσκωμα" και βράσιμο και δεν προλάβαινα) - και περισσότερα να βάλετε, ακόμα καλύτερα!

-1 κονσέρβα αραποσίτι (η ελληνική λέξη για το καλαμπόκι, παρακαλώ!) (280 γρ χωρίς τα ζουμιά - βάλτε καλύτερα κατεψυγμένο, που εγώ δε βρίσκω)

-2 κόκκινες πιπεριές σε κυβάκια

-3 μεγάλα φρέσκα κρεμμυδάκια πολύ ψιλοκομμένα (βάλτε και παραπάνω - της πάει πολύ το κρεμμυδάκι!)

-1 ματσάκι μαϊντανό

-[καρότο σε κυβάκια (δεν έβαλα, αλλά μάλλον θα πηγαίνει επίσης)]

-[κόλιαντρο φρέσκο (δεν είχα να βάλω, αλλά σε όποιον αρέσει θα έλεγα να βάλει)]

Και για το dressing :

-1/3 φλ. ξύδι
-1/2 φλ. λάδι
-1/2 κ (κουταλάκι) αλάτι
-1/2 κ πιπέρι Cayenne (αν δεν σας αρέσουν τα καυτερά, παραλείψτε το)
-1 κ πάπρικα
-1/2 κ σκόνη κόλιαντρου
-1 κ σκόνη κύμινου
-1 Κ (κουταλιά σούπας) μουστάρδα σκόνη (όσοι δε νηστεύουν, μπορούν να βάλουν 2 Κ μουστάρδα σε αλοιφή)
-[1 κ σκόνη κρεμμυδιού, που δεν είχα, αλλά είμαι σίγουρη ότι της πάει πολύ]

Απολαύστε την!

χρωματιστά τυρομπαλάκια

Στα πλαίσια της τυρινής εβδομάδας να και τα τυρομπαλάκια που έφτιαξα για την μπυροποσία της ποδοσφαιρικής ομάδας.
Απλούστατα στην παρασκευή, νόστιμα και πολύ όμορφα. Μπορείτε να παίξετε με τα χρώματα (έπαιξα κάμποσο κι εγώ) και για κάποια απ΄αυτά υπάρχουν εναλλακτικές δυνατότητες. Το υλικό στο εσωτερικό μπορεί να είναι το ίδιο ή να διαφέρει. Για παράδειγμα έφτιαξα μερικά με σκέτο ροκφόρ λειωμένο με πηρούνι και άλλα με προσθήκη φέτας, ρίγανης, ψιλοκομμένης λιαστής ντομάτας και πάστας ντομάτας στο βασικό μίγμα.

Το βασικό μίγμα είναι από :
-τυρί-κρέμα (π.χ. 1 πακέτο Philadelfia) και
-τριμμένο τυρί ουδέτερης σχετικά γεύσης (τα έφτιαξα με γραβιέρα και έμενταλ, αλλά κάνει και το ρεγκάτο ή και άλλα τυριά - π.χ. 170 γρ). Εδώ πρέπει να πω ότι η ποσότητα που χρειάζεται εξαρτάται από το πόσο λεπτά είναι τριμμένο το τυρί.
Δοκιμάζετε με κρύα τυριά (απ΄το ψυγείο) και προσθέτετε στο τυρί-κρέμα τυρί τριμμένο μέχρι να πλάθεται εύκολα χωρίς να κολλάει στα χέρια.


Η επικάλυψη (το εξωτερικό χρώμα) ήταν :

Στην επάνω φωτογραφία καρότο χτυπημένο στο multi και μαϊντανός ψιλοκομμένος (δεν τον στέγνωσα καλά - λάθος μου :). Ήθελα μίγμα σχινόπρασου-μαϊντανού, αλλά ξέχασα ν΄αγοράσω το πρώτο (αν είναι δυνατόν!)

Στην κάτω φωτογραφία : αμύγδαλο τριμμένο στο multi (άσπρα), φιστίκι Αιγίνης (πράσινα), μίγμα αμυγδάλου και καπνιστής πάπρικας (κόκκινα), μίγμα αμυγδάλου και κάρυ (κίτρινα), μίγμα από αμύγδαλο και μαυροκούκκι (ασπρόμαυρα) (τα μίγματα για να μη γίνουν υπερβολικά έντονες οι γεύσεις).

Πλάθουμε τα μπαλάκια και τα κυλάμε πάνω στο μίγμα της επικάλυψης (που έχουμε βάλει σε μεγάλο πιάτο). Για να κολλήσει καλά, ξανακυλάμε το επικαλυμμένο μπαλάκι ανάμεσα στα χέρια μας.

γεμιστά ρολάκια κιμά της Γωγούλας

Πριν λίγες μέρες μαζεύτηκε στο σπίτι μου μια ερασιτεχνική ποδοσφαιρική ομάδα "για μια μπίρα". Η μπίρα βέβαια δεν πίνεται ξεροσφύρι - και μάλιστα μετά από αγώνα. Για πολλούς λόγους διάλεξα να τους προσφέρω finger food.

Καμιά δεκαριά μέρες νωρίτερα δεν ήξερα πόσα άτομα θα έρθουν. Η πρόβλεψη ήταν 10 με 15. Άρχισα λοιπόν σιγά-σιγά να φτιάχνω σε μεγάλες ποσότητες εκείνους από τους μεζέδες μου που μπορούσαν να περιμένουν στην κατάψυξη, με την προοπτική, αν έρθουν λιγότερα άτομα, να φάμε κι εμείς απ΄αυτούς τις μέρες που τεμπελιάζω :) (όπερ και εγένετο βέβαια!)


Στον καταψύκτη μπήκαν τα γεμιστά ρολάκια που βλέπετε στη φωτογραφία, τα σπανακομαφινάκια της Λαμπρινής και μάφινς με λιαστή ντομάτα από συνταγή της Νένας . Την παραμονή της συγκέντρωσης έφτιαξα τυρομπαλάκια σε διάφορα χρώματα και την ίδια μέρα έβγαλα τους μεζέδες από την κατάψυξη κι έφτιαξα dip κόκκινης πιπεριάς-φέτας, ταχίνι και χούμους με καπνιστή πάπρικα (μια και δε βρήκα αβοκάντο -που είχα κατά νου- στο σωστό σημείο ωρίμανσης) κι έκοψα λαχανικά σε μπαστουνάκια. Μισή ώρα πριν σερβίρω έβαλα τα muffins και τα ρολάκια στο φούρνο στους 70 βαθμούς. Ενόσω άδειαζαν τα μπουκάλια της μπίρας, ψήθηκε και μια τεμπελομπουγάτσα.

Η συνταγή για γεμιστά ρολάκια κιμά είναι της θείας μου της Γωγούλας και μου θυμίζει τα παιδικά και τα εφηβικά μου χρόνια. Δεν τη φτιάχνω, γιατί θέλει τηγάνισμα (και δεν τηγανίζω σχεδόν ποτέ), αλλά τα είχα πεθυμήσει τώρα. Σκέφτηκα να τα δοκιμάσω ψητά, ραντισμένα με λίγο λάδι, αλλά δε θέλησα να διακινδυνέψω αυτή τη φορά. Θα γίνει κι αυτό το πείραμα κάποτε.

Για 20-25 κομμάτια χρειαζόμαστε :

1 κιλό κιμά (ανάμικτο μοσχαρίσιο και χοιρινό)

1 μεγάλο κρεμμύδι

3 μέτριες σκελίδες σκόρδο λειωμένο

1 ματσάκι μαϊντανό

2 αυγά

2 φρυγανιές ή αντίστοιχο ψωμί - εγώ βάζω 4 σουηδικά παξιμαδάκια ολικής άλεσης

1 1/2 (κοφτό) κουταλάκι αλάτι, πιπέρι

80 ml άσπρο κρασί

κι ακόμα :

2 αυγά για το πανάρισμα

μερικά σουηδικά παξιμαδάκια ολικής άλεσης

τυρί ρεγκάτο ή γραβιέρα

ζαμπόν (κομμάτι ή φέτες) ή λουκανικάκια Φρανκφούρτης

Τρίβουμε τα παξιμαδάκια στο cutter. Χτυπάμε το κρεμμύδι με το μαϊντανό και τα αυγά (στο cutter πάλι - τι βολικό πράμα!) και ανακατεύουμε καλά όλα τα υλικά μαζί.

Κόβουμε το τυρί σε μπαστουνάκια. Βράζουμε τα λουκανικάκια και τα κόβουμε κατά μήκος ή κόβουμε το ζαμπόν σε λωρίδες. Χτυπάμε σε μπολ τα αυγά με νερό για το πανάρισμα. Χτυπάμε (πάντα στο cutter) τα παξιμαδάκια, να σπάσουν σε κόκκους, αλλά να μη γίνουν σκόνη, και βάζουμε το τρίμμα σε πλατειά πιατέλα.

Παίρνουμε ένα κομμάτι από το μίγμα του κιμά, το ζυμώνουμε λίγο, το πλαταίνουμε, βάζουμε επάνω του από ένα κομμάτι τυρί και λουκανικάκι (η καλύτερη εκδοχή είναι να τυλίξουμε το τυρί σε λωρίδα από φέτα ζαμπόν) και το κλείνουμε, προσέχοντας να καλυφτεί καλά από τον κιμά η γέμιση. Συνεχίζουμε με τα επόμενα ρολάκια μέχρι να τελειώσουν τα υλικά.


Παίρνουμε ένα ρολάκι, το βουτάμε στο αυγό, το χαϊδεύουμε γύρω-γύρω να λειανθεί όμορφα, να φύγει το περιττό αυγό και να μείνει απλώς υγρό το ρολάκι και το απιθώνουμε στην πιατέλα με το τρίμμα. Συνεχίζουμε με το επόμενο ρολάκι -μέχρι να υπάρχουν αρκετά στην πιατέλα. Τότε * και μόνο τότε ρολάρουμε ένα -ένα τα ρολάκια πάνω στη φρυγανιά, τινάζουμε όση φρυγανιά δεν έχει κολλήσει και βάζουμε τα ρολάκια στην άκρη.

Τηγανίζουμε σε πολύ λάδι (να κολυμπούν, για να μη χαλάσει η φόρμα τους - αχ, η οικολογική μου συνείδηση μού ΄βαλε τις φωνές τώρα...) σε μέτρια φωτιά μέχρι να ροδίσουν.

* έχει σημασία αυτό, γιατί, αν βάζουμε αυγό και μετά φρυγανιά σε ένα-ένα ρολάκι, θα πανάρουμε υπερβολικά τα ρολάκια αλλά και ... τα χέρια μας, θα πάει πολλή φρυγανιά χαμένη και δε θα καλοσχηματιστούν τα ρολάκια μας

Ενημέρωση : Επειδή η οικολογική μου συνείδηση δε με άφηνε να ησυχάσω που σας προέτρεψα σε τηγάνισμα σε πολύ λάδι, δοκίμασα να τα φτιάξω ψητά - με και χωρίς πανάρισμα. Τα παναρισμένα τα ράντισα, τα σκέτα τα άλειψα ελαφρά με λίγο λάδι. Έγιναν πολύ νόστιμα και τα δυο. Η μόνη διαφορά από τα τηγανητά : πρέπει τα κομμάτια τυριού και ζαμπόν της γέμισης να είναι μικρότερα (θα έλεγα μάλιστα καλύτερα να είναι μόνο το τυρί σε κομμάτι και να τυλίγεται σε λωρίδα από φέτα ζαμπόν) και να κάνει έτσι ο κιμάς παχύτερο στρώμα, γιατί χωρίς την προστασία της γρήγορα σχηματιζόμενης με το τηγάνισμα κρούστας πανάδας, ανοίγουν.

Κι αν επιμένετε να τηγανίσετε, κοιτάξτε εδώ!

Εξοχικό σε ατομικά πουγκάκια

Μια εξαιρετικά νόστιμη, αλλά και υγιεινή συνταγή που είχα δημοσιεύσει και στο http://www.hungry.gr/ . Μέχρι τώρα δεν έχει βρεθεί κανένας που δεν ήθελε συμπλήρωμα, γι αυτό φτιάξτε περισσότερες μερίδες από τους συνδαιτημόνες !

Ανά (μεγαλούτσικη) μερίδα:

• 1 μέτρια πατάτα


• 1/2 μέτριο κρεμμύδι χοντροκομμένο


• 1 σκελίδα σκόρδο λειωμένη


• 1 μικρό (ή 1/2 μεγαλύτερο) καρότο


• 1/2 πιπεριά (διάφορα χρώματα)


• 1 κουταλιά κεφαλοτύρι ή παρμεζάνα τριμμένη


• 60-80 gr. φέτα σε κυβάκια


• 90-120 gr. αρνάκι (όχι παχύ)


• καθόλου έως 1 κουταλάκι λάδι (ανάλογα με το πόσο παχύ είναι το κρέας)


• Ρίγανη


• Αλάτι (ανάλογα με τα τυριά), φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι


• Μπόλικο κόκκινο γλυκό (ή και λίγο καυτερό) πιπέρι
  Λαδόκολλες

Κόβουμε το αρνάκι σε λουρίδες περίπου 5x2 cm και πάχους 8 mm και τα λαχανικά σε κυβάκια με ακμή περίπου 1.5-2 cm (στην εκτέλεση της φωτογραφίας δεν είχα πράσινη πιπεριά, αλλά του πάει πολύ κι αυτή). Χωρίζουμε σε μερίδες και βάζουμε την καθε μια σε (διπλή) λαδόκολλα.

Προσθέτουμε τα μυρωδικά και το τριμμένο τυρί (βάζω παρμεζάνα) και ανακατεύουμε. Τοποθετούμε επάνω τα κομμάτια της φέτας και κλείνουμε καλά τη λαδόκολλα στρίβοντας μαζί τις άκρες επάνω (σαν πουγκί).

Βάζουμε τα πουγκάκια σε ταψί με λίγο ζεστό νερό για να μην υπερθερμανθεί.

Ψήνουμε στους 250 βαθμούς για 45-50 λεπτά (αναλόγως του πόσο καίει ο φούρνος - την πρώτη φορά που θα το φτιάξετε ανοίξτε ένα πουγκάκι, για να δείτε αν έχουν ψηθεί τα υλικά). Τοποθετούμε κάθε πουγκάκι σε βαθύ πιάτο (μια και έχει σχηματιστεί υπέροχο ζουμάκι) και κόβουμε με ψαλίδι το επάνω μέρος της λαδόκολλας.

Με 10-15 λεπτά επιπλέον ψήσιμο (πριν ανοίξετε τα πουγκάκια) απορροφάται το ζουμί και ροδίζει η φέτα (αν είναι πάνω-πάνω)- εγώ προτιμώ το λιγότερο ψημένο με το ζουμάκι του για βούτες.

Αυτό το φαγητό εκτός από τη νοστιμιά του έχει το πλεονέκτημα ότι μπορεί να ετοιμαστεί νωρίτερα, να περιμένει στο ψυγείο (όχι πολλές ώρες λόγω πατάτας) και να μπει στο φούρνο 1 περίπου ώρα πριν σερβίρουμε.

Μπακαλάος στο γάλα

Ο μπακαλάος είναι το αγαπημένο φαγητό των Πορτογάλων. Στα σούπερ μάρκετ τους φιγουράρουν 5 διαφορετικά είδη! Τον παρασκευάζουν με πολλούς διαφορετικούς τρόπους - ένας που μου αρέσει ιδιαίτερα είναι ο παρακάτω :

• 4 μερίδες μπακαλάο ξαλμυρισμένο (πολλές αλλαγές νερού σε 24 ώρες)


• 1 μεγάλο κρεμμύδι ή 2 μέτρια σε φέτες πάχους 2-3 mm, χωρισμένες με το χέρι σε ροδέλες


• 8-10 μέτριες πατάτες σε ροδέλες ίδιου πάχους με τα κρεμμύδια


• φρεσκοτριμμένο πιπέρι, πάπρικα, λίγο πιπέρι καγιέν


• 2-3 σκελίδες σκόρδο τριμμένο


• 1/4 λίτρου γάλα


• 4 κουταλιές σούπας λάδι

Βάζουμε σε πυρέξ τις πατάτες, τα κρεμμύδια και το σκόρδο, πασπαλίζουμε με το πιπέρι και την πάπρικα, ραντίζουμε με το λάδι κι ανατατεύουμε καλά, να πάνε όλα τα υλικά παντού (δεν βάζουμε αλάτι γιατί ο μπακαλιάρος είναι αλμυρός ακόμα και μετά το ξαλμύρισμα). Ψήνουμε στους 180 βαθμούς μέχρι να είναι σχεδόν έτοιμα.

Βγάζουμε τις μισές πατάτες, βάζουμε το μπακαλάο πάνω στις υπόλοιπες και αποπάνω τις πατάτες που είχαμε αφαιρέσει. Ρίχνουμε και το γάλα και ψήνουμε μέχρι να απορροφηθεί και να ροδίσει η επιφάνεια.

Πολύ απλό στην εκτέλεση, αλλά τα υλικά συνδυάζονται θαυμάσια.


Στη φωτογραφία : εκτέλεση της ίδιας συνταγής (πρόσθεσα αλάτι,μια πρέζα κύμινο και σχινόπρασο) με κατεψυγμένο φιλέτο μπακαλάου. Εξαιρετικό επίσης, αλλά με ξερό μπακαλάο είναι το κάτι άλλο!

σαλάτα λάχανο με fish sauce

Σε σχόλιο της σε παλιότερη συνταγή μου η Juanita έδωσε τη διεύθυνση ενός ασιατικού "super market". Το έψαξα και ... τα ΄χασα! Η οδός Κορινθίας στους Αμπελοκήπους (βρίσκεται μεταξύ Αγίας Τριάδας και Αλεξάνδρας και μάλλον πιο κοντά στην Αλεξάνδρας) είναι γεμάτη μπακαλικάκια με προϊόντα της άπω Ανατολής!

Το κακό είναι ότι δεν μπορείς να συνεννοηθείς μαζί τους σε όλα απ΄αυτά, μια και προφανώς οι πελάτες τους είναι σχεδόν αποκλειστικά συμπατριώτες τους (σ΄αυτό που αναφέρει η Juanita υπάρχει μια ελληνίδα). Στο Carrefour βρήκα επίσης κάποια απωανατολίτικα (τυποποιημένα) προϊόντα.

Αφού λοιπόν μπορείτε να βρείτε (τουλάχιστον μερικοί από σας) κάποια απαιτούμενα υλικά, θα σας δώσω κι άλλες εξαιρετικές απωανατολίτικες ή εμπνευσμένες από την απωανατολίτικη κουζίνα συνταγές για τους fans της συγκεκριμένης κουζίνας αλλά και για τους τολμηρούς που θέλουν να πειραματιστούν.

Μια κλασική ταϊλανδέζικη σαλάτα παρασκευάζεται από ένα είδος μεγάλης, σκληρής και άγουρης papaya (όχι της γνωστής μας γλυκιάς ώριμης, που τρώγεται σα φρούτο - νομίζω μάλιστα ότι δεν είναι καν το ίδιο είδος) τριμμένης και χτυπημένης σε γουδί με διάφορα άλλα υλικά, περισσότερο ή λιγότερο έξωτικά. Παρακολούθησα την παρασκευή της, τη δοκίμασα και μου άρεσε (όπως σχεδόν όλα τα πιάτα αυτής της εξαιρετικής κουζίνας).

Δοκίμασα να βάλω κάποια από τα υλικά αυτής της σαλάτας σε dressing για λάχανο. Το αποτέλεσμα : μια ευχάριστη έκπληξη (και όχι μόνο για fans της fish sauce). Έκτοτε τρώμε συχνότερα αυτή την εκδοχή της λαχανοσαλάτας και αραιότερα τη γνωστή.

Για να τη φτιάξουμε χρειαζόμαστε :

• λάχανο σε πολύ λεπτές λωρίδες (περίπου μισό κιλό) *
  
• πιπεριά κόκκινη σε πολύ λεπτές λωρίδες (για γαρνιτούρα ή περισσότερη)
  
• 3 Κ (κουταλιές) φιστίκια αράπικα ψημένα


• 2 σκελίδες σκόρδο


• 3 καυτερές πιπερίτσες (χωρίς τα σπόρια)


• 3 Κ fishsauce


• 3 Κ ζάχαρη


• 4 Κ χυμό lime (εναλλακτικά λεμονιού)

Ναι, δεν το ξέχασα! Όχι λάδι!

Χτυπάμε ελαφρά στο cutter τα φιστίκια να σπάσουν (μη γίνουν σκόνη!) και τα ρίχνουμε στο λάχανο.

Χτυπάμε καλά στο cutter τα 5 τελευταία υλικά και περιχύνουμε τη σαλάτα. Τρίβουμε λίγο να μαλακώσει το λάχανο. Προσθέτουμε την πιπεριά (αν έχουμε αρκετή, ανακατεύουμε, αλλιώς την αφήνουμε σαν γαρνιτούρα). Έτοιμη.

Αν θέλουμε, προσθέτουμε και καρότο τριμμένο (την προτιμώ χωρίς).

* Έχετε δοκιμάσει να κόψετε λάχανο με το εργαλείο για καθάρισμα πατάτας;

μια μυρωδάτη ψαρόσουπα

ψάρι
καρότα
σέλινο και σελινόριζα
κρεμμύδι χοντροκομμένο
πατάτες (αν θέλουμε)
λάδι
λεμονόφυλλα καφίρ (2-3 ανά μερίδα)
τσιμένι (μοσχοσίταρο) *(μισό κουταλάκι ανά μερίδα)
λεμόνι
αλάτι, πιπέρι

*το άρωμά του θυμίζει σέλινο και γι αυτό ταιριάζει σε ό,τι φαγητό περιέχει σέλινο



Μαραίνουμε ελαφρά το κρεμμύδι σε λίγο λάδι, προσθέτουμε το καρότο, το σέλινο, τις πατάτες, τα αρωματικά και νερό και βράζουμε μέχρι να μαλακώσουν τα λαχανικά.

Στραγγίζουμε τα λαχανικά και τα βάζουμε σε μπωλ. Βάζουμε το ψάρι στο ζωμό και το βράζουμε κι αυτό.

Μόλις είναι έτοιμο, το αφαιρούμε, σουρώνουμε το ζωμό (για να μην μείνουν κόκκαλα) και ζαναρίχνουμε τα λαχανικά. Τέλος προσθέτουμε λίγο λεμόνι.

Σερβίρουμε τη σούπα και το ψάρι χωριστά.

Σημείωση : Στην οδό Κορινθίας στους Αμπελοκήπους υπάρχουν πολλά μικρά μπακαλικάκια με προϊόντα της άπω Ανατολής. Στο Salamat (Κορινθίας 24 και Σεβαστουπόλεως) βρήκα κατεψυγμένα λεμονόφυλλα καφίρ. Τσιμένι υπάρχει στα μεγάλα μπαχαράδικα (π.χ. στην Ευριπίδου).

εισαγωγικά σχόλια

Το blog αυτό δημιουργήθηκε για να έχω τη δυνατότητα να συμμετέχω σε ένα ομαδικό blog, όπου και είχα δημοσιεύσει τις συνταγές που αντιγράφηκαν εδώ στις 4 Νοεμβρίου 2008, αλλά και όπου αναδημοσιεύω τις περισσότερες από τις επόμενες (αφ΄ ότου "αναβάθμισα" αυτό εδώ το blog), μια κι εκεί τις βλέπουν πολύ περισσότερα άτομα.

Αν θέλετε να δείτε τα σχόλια, που σε κάποιες περιπτώσεις είναι σημαντικά για την εκτέλεση της συνταγής, πηγαίνετε στο παραπάνω blog και ψάξτε την αντίστοιχη συνταγή δίνοντας μια λέξη-κλειδί στο "κουτάκι" επάνω αριστερά ("αναζήτηση ιστολογίου").

Όπως θα διαπιστώσετε ίσως, οι περισσότερες συνταγές μου είναι απλές, υγιεινές και με σχετικά λίγες θερμίδες, όπως είναι κατά κανόνα και η διατροφή μας. Τη νοστιμιά την αναζητώ σε μπαχαρικά και αρωματικά χόρτα και όχι σε λιπαρά (κυρίως ζωικά). Τους δε βαριούς τρόπους μαγειρέματος τους έχω εξοστρακίσει. Βέβαια υπάρχουν κι εξαιρέσεις - κάποιες "μικρές αμαρτίες" κάθε τόσο νοστιμίζουν τη διατροφή και τη ζωή μας ;-)

Κρέπες με σπανάκι

Με ξεσήκωσε η Κική με τις κρέπες της. Είχα πολλά χρόνια να φτιάξω, γιατί βαριέμαι φοβερά να περιμένω με τις ώρες πάνω απ΄το τηγάνι. Αν ανεβάσεις τη θερμοκρασία, πήζει ο χυλός πριν προλάβει να απλωθεί -δεν πα να περιφέρεις σαν παλαβή το τηγάνι δεξιά αριστερά, πέρα δώθε- και γίνεται ένα χοντρόπραμα, ενώ η κρέπα πρέπει να είναι σχεδόν τσιγαρόχαρτο. Αν την χαμηλώσεις, κάθεσαι ώωωρες και ώρες πάνω απ΄το τηγάνι χωρίς να κάνεις τίποτα ή πας να κάνεις κάτι άλλο και ξεχνιέσαι και τις καις... :-D

Προ ημερών ενώ έψαχνα στην αγορά για δώρα, το μάτι μου έπεσε σε μια συσκευή για κρέπες. Σκέφτηκα να τη χαρίσω στον εαυτό μου. Ε, λοιπόν, αποδείχτηκε θησαυρός! Το μόνο αρνητικό είναι ότι φτιάχνει μικρές κρέπες, αλλά εκεί θα κολλήσουμε;;

Στη φωτογραφία μπορείτε να δείτε τη συσκευή εν ώρα λειτουργίας. Οι κρέπες γίνονται αμέσως, χωρίς κόπο και χωρίς να λερώνουμε τηγάνι και πάγκο. Δεν χρειάζεται καν να αλείψουμε με βούτυρο (που και πολλές θερμίδες έχει και εξαιρετικά ανθυγιεινό είναι όταν καίγεται - και στην περίπτωση καίγεται). Βουτάμε απλώς τη ζεστή συσκευή (δεξιά) στο ειδικό μπωλ (κέντρο) με το χυλό. Την αφήνουμε μερικά δευτερόλεπτα να ψηθεί. Αν θέλουμε τη γυρίζουμε, αν όχι, μπορεί να μείνει κι έτσι (εγώ τις γυρίζω). Στιβάζουμε (αριστερά). Μπορούμε και να καταψύξουμε τις κρέπες, τυλιγμένες σε λαδόκολα και μετά σε σακουλάκι, για να μην ξεραθούν.

Έτσι λοιπόν ξανάφτιαξα ένα αγαπημένο μου φαγητό, που είχα πολλά χρόνια να το φτιάξω : κρέπες με σπανάκι (είναι μια από τις ιδέες για κρέπες που αναφέρω στα σχόλια του άρθρου της Κικής).

Χρειαζόμαστε :

• κρέπες, λίγη κρέμα γάλακτος, τυρί τριμμένο (εκτός γέμισης)

και για τη γέμιση:

• 2 μέτρια κρεμμύδια
• 3 κουταλιές λάδι
• 800 γρ σπανάκι κατεψυγμένο
• 3 φρέσκα κρεμμυδάκια
• 1 ματσάκι άνηθο
• 200 γρ τυρί ένταμ
• 200 γρ γραβιέρα

Σωτάρουμε ελαφρά το κρεμμύδι στο λάδι και προσθέτουμε το σπανάκι. Το αφήνουμε να σωταριστεί κι αυτό λίγο και κατεβάζουμε από τη φωτιά. Προσθέτουμε το φρέσκο κρεμμυδάκι, τον άνηθο και τα τυριά χοντροτριμμένα. Ανακατεύουμε καλά.

Παίρνουμε κάθε κρέπα, βάζουμε στο ένα ημικύκλιο γέμιση και διπλώνουμε. Ξαναβάζουμε γέμιση στο ένα τεταρτοκύκλιο και ξαναδιπλώνουμε. Τοποθετούμε τα τεταρτοκύκλια σε πυρέξ, ώστε να μισοκαλύπτουν το ένα το άλλο.

Ή τυλίγουμε τις κρέπες σε ρολά και τις τοποθετούμε στο σκεύος τη μια δίπλα στην άλλη.

Ραντίζουμε με λίγη κρέμα γάλακτος (για να μη στεγνώσουν), σκορπίζουμε στην επιφάνεια τυρί τριμμένο και ψήνουμε σε χαμηλή θερμοκρασία μέχρι να λειώσει το τυρί (ή, αν θέλουμε, να ροδίσει - δεν το προτιμώ).

Σημείωση : Έφτιαξα το φαγητό πριν από μια εβδομάδα και το έβαλα στον καταψύκτη να περιμένει το χτεσινό τραπέζωμα. Όμως -όπως ίσως καταλάβατε- μέσα στο γενικό χαμό ξέχασα να το φωτογραφίσω! Περιττό να σας πω ότι άρεσε σ΄όλους πολύ, ακόμα και στα παιδιά.

Πικάντικες ταϊλανδέζικες γαρίδες

Μετά τις noodles να μια συνταγή ακόμα για αυτούς που τους αρέσει η fish sauce (με την προϋπόθεση ότι τους αρέσει και η γεύση του φρέσκου κόλιαντρου).

Έχει ελάχιστα λιπαρά, αλλά περιέχει χοληστερίνη (όλα τα άτιμα τα θαλασσινά, δυστυχώς).

Προειδοποίηση : δεν είναι συνταγή για παιδιά ούτε για συντηρητικούς συζύγους που τρώνε μόνο ό,τι έφτιαχνε η μαμά τους ;-)


Για 2-3 άτομα

• 400 γρ. μεγάλες ωμές καθαρισμένες γαρίδες


• 2 Κ (κουταλιές σούπας) σάλτσα σόγιας


• μαύρο φρεσκοτριμμένο πιπέρι


• 1 1/2 K λάδι


• 1-2 σκελίδες σκόρδο


• 4 μίσχους κόλιαντρο φρέσκο (αν έχουν και ρίζα, ακόμα καλύτερα)


• 3 πιπερίτσες καυτερές (εναλλακτικά 3 πρέζες αποξηραμένες)


• 3 Κ χυμό lime (εναλλακτικά λεμονιού)


• 3 Κ fish sauce


• (η συνταγή λέει και 2 Κ ζάχαρη, αλλά το προτιμώ χωρίς)


• Φύλλα πράσινης σαλάτας για το σερβίρισμα

Μαρινάρουμε τις γαρίδες στη σάλτσα σόγιας και στο πιπέρι για κανα μισάωρο.

Κόβουμε τα φύλλα του κόλιαντρου και τα κρατάμε για γαρνίρισμα. Τρίβουμε με το μαχαίρι τις ρίζες για να φύγει το εξωτερικό πιο σκουρόχρωμο στρώμα.

Χτυπάμε στο cutter τις ρίζες και τους μίσχους του κόλιαντρου με το σκόρδο, τις πιπερίτσες, το χυμό lime, τη ζάχαρη και τη fish sauce.

Ζεσταίνουμε το λάδι, ρίχνουμε τις γαρίδες και τις τηγανίζουμε ελάχιστα (μέχρι ν΄αρχίσουν ν΄αλλάζουν χρώμα). Αμέσως προσθέτουμε και λίγη από τη μαρινάτα και αφαιρούμε από τη φωτιά (αν μείνουν παραπάνω οι γαρίδες, θα σκληρύνουν).


Απλώνουμε τη σαλάτα σε πιατέλα, τοποθετούμε τις γαρίδες και περιχύνουμε με το μίγμα της fish sauce. Γαρνίρουμε με λίγα φύλλα κόλιαντρου ( βλέπετε πολλά στη φωτογραφία επειδή μας αρέσει πολύ ο κόλιαντρος).

Σερβίρουμε με ψωμί (για βούτες) ή ρύζι.

Σαλάτα με πατζάρι, πατάτα και μήλο

Δεν τρελαίνομαι για πατζάρι (δηλαδή τρελαίνομαι για τα φύλλα, αλλά όχι για το γουλί). Με απαλή πατάτα και τραγανό μήλο όμως είναι αλλιώς! Χώρια το χρώμα της!



2 μεγάλα γουλιά πατζαριού βρασμένα(περίπου 1/2 κιλό)
1 κιλό πατάτες βρασμένες
2 μεγάλα σφιχτά ξινά μήλα
4 κρεμμυδάκια φρέσκα ψιλοκομμένα
1/2 ματσάκι μαϊντανό ψιλοκομμένο

και προαιρετικά : 50 γρ καρύδια χοντροκοπανημένα για γαρνίρισμα (δεν προσθέτουν πολύ είναι η αλήθεια ούτε σε γεύση ούτε σε εμφάνιση, αλλά ... ακούγεται κάπως ... :-D )

Κόβουμε τα πατζάρια και τα μήλα σε μικρούς κύβους (1 cm) και τις πατάτες σε λίγο μεγαλύτερους. Ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί και περιχύνουμε με το dressing.

Για το dressing χτυπάμε στο cutter :
50 ml ξύδι
100 ml λάδι
1 γεμάτη κουταλιά μουστάρδα
2 γεμάτες κουταλιές μέλι
(αλάτι δεν χρειάζεται, αν έχετε αλατίσει τις πατάτες στο βράσιμο)



Αυτή τη φορά ήθελα να δοκιμάσω να προσθέσω και σέλινο, αλλά ... το ξέχασα!!!
Στην εκτέλεση που φαίνεται στις φωτογραφίες δεν είχα αρκετό μαϊντανό και κρεμμυδάκι. Επάνω : με καρύδι. Κάτω : χωρίς

χτες, απ΄το παράθυρό μου

Κουνουπίδι σε μυρωδάτη σάλτσα

Δε νηστεύουμε με τους θρησκευτικούς κανόνες, αλλά προσπαθώ να τρώμε υγιεινά. Αυτό σημαίνει ότι τρώμε μάλλον σπάνια (αν συγκρίνω με τους φίλους και γνωστους) έξω (ή απ΄έξω), ότι αποφεύγω τα κεκορεσμένα λιπαρά, ότι βάζω στη διατροφή μας πολλά λαχανικά και σαλάτες, αρκετό ψάρι και σχετικά λίγο κρέας (λέμε τώρα!). Δεν είναι πάντα εύκολο να βρω τι θα φάμε, μια και οι γευστικοί μας κάλυκες είναι μάλλον απαιτητικοί...

Η συνταγή για κουνουπίδι γιαχνί που έδωσε η Κατερίνα εδώ , που την φτιάχνω λίγο διαφορετικά, βασικά χωρίς κανέλα (την προτιμώ απείρως χωρίς), μου θύμισε ότι είχα ψάξει και επινοήσει συνταγές, για να τρώμε συχνότερα κουνουπίδι (που θεωρείται εξαιρετικά υγιεινό) χωρίς να το βαριόμαστε.

Μια απ΄αυτές τις συνταγές (η καλύτερη μάλλον για τα γούστα μου) είναι η παρακάτω (είναι και νηστήσιμη, για όσους ενδιαφέρονται). Την έφτιαξα απόψε και για να φάμε κουνουπίδι, αλλά και -κυρίως- για να σας την παρουσιάσω "υπεύθυνα" (εννοώ με αναλογίες υλικών) . Να τι έκανα:

Χρησιμοποίησα :

• περίπου 1 κιλό μπουκετάκια κουνουπιδιού (ζυγισμένα αφού αφαίρεσα τα κοτσάνια)
• 1/4 φλυτζάνας λάδι (καλά -Βάλτε παραπάνω αν θέλετε - ίσως το παρακάνω με τα λίγα λιπαρά! Αλλά για το καλό σας το λέω! Να μην παχαίνετε!)
• 2 μέτρια κρεμμύδια ψιλοκομμένα
• 4 σκελίδες σκόρδο τριμμένες
• 1 κόκκινη πιπεριά σε μικρά κυβάκια
• 1 κονσέρβα των 400 γρ. ντοματάκια κομμένα (*)
• 1 Κ (κουταλιά σούπας) κύμινο σκόνη
• 1 Κ κόλιαντρο σκόνη
• 1 1/2 Κ κάρυ
• 2 κ (κουταλάκια πολύ κοφτά) αλάτι
• πιπέρι (μπόλικο - εσείς βάλτε κατά τα γούστα σας)

Η εκτέλεση κατά τα γνωστά: Σώταρα το κρεμμύδι και το σκόρδο στο λάδι, πρόσθεσα τη ντομάτα και μετά όλα τα υπόλοιπα υλικά και περίπου 200 γρ. νερό. Άφησα να βράσει σκεπασμένο μέχρι να μαλακώσει το κουνουπίδι, ανακατεύοντας 3-4 φορές (κανα μισάωρο). Ξεσκέπασα και άφησα να βράσει μέχρι να απορροφηθεί το νερό.

Μπορούμε να το φάμε με διάφορους τρόπους :

• σκέτο
• με ψωμί και τυρί φέτα (του πάει εξαιρετικά)
• με γιαούρτι (πολύ ενδιαφέρων συνδυασμός)
• σαν σάλτσα με αρωματικό ρύζι (φωτογραφία) (απολύτως νηστήσιμο παρά τη νοστιμιά του!)

Καλή όρεξη!

(*) Update : όοοοχιιιι κονσέρβα!!! Βάζουν επίστρωση στο εσωτερικό μέρος από κάποιο βλαβερό υλικό για να μην οξειδώνεται το μέταλλο. Οπότε ή μη βάλετε ντομάτα καθόλου (δεν αλλάζει πολύ η γεύση - και σίγουρα όχι προς το χειρότερο) ή βάλτε, αν έχετε, βιολογική από γυάλινο μπουκάλι ή κατεψυγμένη δικής σας κατασκευής ή ... της μαμά σας

αλλιώτικο toast

Μην αναρρωτηθείτε γιατί σας δίνω συνταγή για τοστ! Προφανώς γιατί είναι αλλιώτικο! Πιο μαλακό και ταυτόχρονα πιο κριτσανιστό. Δοκιμάστε και θα δείτε τη διαφορά! Ε, έχω και κάτι ανιψάκια που θα το εκτιμήσουν ιδιαίτερα!

Το φτιάχνω με ολικής άλεσης ψωμί για τοστ, αλλά δεν είναι αυτό που κάνει τη διαφορά.

Βάζουμε ελάχιστο βούτυρο στη μια μόνο πλευρά κάθε φέτας. Κι όταν λέω ελάχιστο, το εννοώ. Δηλαδή για 3 τοστ (6 φέτες) χρησιμοποιώ μόνο 1 πακετάκι των 15 γρ (απ΄αυτά που βγάζουν τα ξενοδοχεία στο πρωινό). Πρέπει να είναι μαλακό, για ν΄απλωθεί παντού ομοιόμορφα (παντού μεν, αλλά ίχνος, είπαμε!).

Βάζουμε τη μια φέτα σε τηγάνι (χωρίς επιπλέον λιπαρά) με τη βουτυρωμένη πλευρά κάτω και ανάβουμε το μάτι σε μέτρια φωτιά.

Βάζουμε πάνω στο ψωμί 1 (ή 2, αν είναι πολύ λεπτές) φέτα τυρί και τέλος την άλλη φέτα ψωμί με τη βουτυρωμένη πλευρά ν΄ατενίζει το ταβάνι (ή τον απορροφητήρα).

Όση ώρα ψήνεται το τοστ, το πιέζουμε παντού ελαφρά με σπάτουλα (είναι ίσως το κυριότερο από τα στοιχεία που δημιουργούν τη διαφορά). Όταν ροδίσει, το γυρίζουμε και συνέχίζουμε να πιέζουμε.

Μόλις φτιάξαμε ένα μαλακό, κριτσανιστό, υπέροχα ροδισμένο και λαχταριστό αλλιώτικο τοστ !

λαχανικά, γαρίδες και noodles από ρύζι

Όταν πρωτοέφαγα bami boreng, ένα κλασικό ινδονησιακό πιάτο, ενθουσιάστηκα. Έκτοτε έχω πειραματιστεί με πολλές παραλλαγές που το θυμίζουν λιγότερο ή περισσότερο. Οι πιο αγαπημένες μου είναι με noodles ρυζιού. Η χτεσινή εκτέλεση ήταν με γαρίδες, για να σας το παρουσιάσω σαν νηστίσιμο. Μόνο που οι μπαταρίες της φωτογραφικής μηχανής ήταν αφόρτιστες... Δεν πειράζει, θα βολευτούμε με φωτογραφίες από παλιότερη εκτέλεση, με λεπτές λωρίδες από στήθος κοτόπουλου. Κατά τ΄άλλα η εκτέλεση είναι η ίδια (το κοτόπουλο χρειάζεται λίγο παραπάνω ψήσιμο και το βάζουμε να σωταριστεί πριν από τα λαχανικά).

για 2-3 άτομα χρειαζόμαστε :

• 2 κουταλιές σούπας λάδι (προτιμώ ηλιέλαιο, αλλά και με ελαιόλαδο καλό είναι)
• 1-2 σκελίδες σκόρδο τριμμένο
• 1 πράσο ή/και φρέσκα κρεμμυδάκια
• 1-2 μεγάλα καρότα
• μια μεγάλη κόκκινη πιπεριά
• 1 μαρούλι χοντροκομμένο και καλά στραγγισμένο
• 200 γρ γαρίδες ωμές και καθαρισμένες
• 150 γρ (ή όσο θέλουμε) noodles ρυζιού

και -αν έχουμε- βάζουμε (αν όχι δεν πειράζει πολύ - αλλιώτικο, αλλά πάλι νόστιμο θα γίνει) :

• 2-3 κουταλιές ταϊλανδέζικη fish sauce (αν δεν έχουμε, αλατίζουμε)
• 2-3 κουταλιές ταϊλανδέζικη σάλτσα πιπεριάς ή λίγο sambal oelek (εναλλακτικά μπούκοβο)

Βάζουμε τις noodles σε ζεστό νερό να φουσκώσουν (ή ακολουθούμε τις οδηγίες στη συσκευασία τους). Κόβουμε τα λαχανικά σε μπαστουνάκια. Σε γουόκ ή μεγάλο αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε το λάδι και σωτάρουμε το σκόρδο. Προσθέτουμε τα λαχανικά και τα γυρίζουμε 2-3 λεπτά σε δυνατή φωτιά. Προσθέτουμε τις γαρίδες και ψήνουμε ακόμα 2-3 λεπτά ανακατεύοντας. Προσθέτουμε τις noodles καλά στραγγισμένες και μετά το μαρούλι. Μόλις "κάτσει" προσθέτουμε τις σάλτσες. Έτοιμο!